Szlaka występuje w zasadzie tylko w przypadku grubych blach po cięciu plazmowym i autogenicznym. Szlifowanie szlaki nie ma sensu z dwóch względów. Po pierwsze nie zostaje ona często usunięta w całości, ponieważ materiał może zostać zeszlifowany tylko do określonego stopnia lub po prostu przełożony na odwrotną powierzchnię i dociśnięty. Po drugie w tym przypadku powstałoby ogromne zużycie materiałów ściernych, jak też wysokie koszty poprzez długotrwałą obróbkę.  

Zamiast tego szlaka skutecznie odbijana jest od blachy za pomocą twardych metalowych pinów. Młoty do usuwania szlaki trafiają z dużą prędkością obustronnie w pozostałości po wypalaniu, co oddziela je od kantów blach. W tej mocnej procedurze używa się tarcz pokrytych twardymi metalowymi pinami, które poruszają się wibrując i oscylując nad wypalonym detalem. Część jest trzymana przez rolki, które jednocześnie przemieszczają blachę pod narzędziami.  

Dostępne są różne wersje narzędzi.