Załadunek części robotem bez programowania.

Kiedy robot przejmuje obsługę części z blachy, na przykład ładowanie i rozładowywanie maszyny, określa się to jako zautomatyzowaną obsługę części. Umożliwia to również łączenie różnych maszyn do obróbki.

Robot może odciążyć wykwalifikowanych pracowników, przejmując czasochłonne, monotonne i wymagające fizycznie zadania. Z kolei robotnicy wykwalifikowani mogą w tym czasie podjąć inną pracę. Ponadto robot oferuje większą niezawodność i powtarzalność procesu niż człowiek – i też się nie męczy.

Załadunek i rozładunek części do maszyny są monotonne i niezbyt wymagające dla człowieka. Dzięki robotowi wizyjnemu fachowcy mogą przejąć zadania, których nie można zautomatyzować. Badanie przeprowadzone przez Instytut Fraunhofer ds. Inżynierii i Automatyzacji Produkcji (IPA) dostrzega duży potencjał, zwłaszcza w małych i średnich przedsiębiorstwach: według tego badania 80 procent procesów obróbki blach można zoptymalizować za pomocą automatyzacji.

W zautomatyzowanej obsłudze części robot przejmuje zadania człowieka. W zależności od możliwości robota może chodzić o czynności tak proste, jak ładowanie lub rozładowywanie maszyny, lub bardziej złożone zadania, w tym rozpoznawanie pozycji części i automatyczna zmiana chwytaka w razie potrzeby.

Aby móc obsługiwać różne części, system robota musi być w stanie postrzegać otoczenie i „myśleć dalej”. Do rejestrowania otoczenia służy kamera, a robot potrzebuje sztucznej inteligencji, aby „myśleć”. Dzięki temu może on prawidłowo zidentyfikować detale blaszane, nawet jeśli nie są one idealnie ułożone na palecie lub paleta nie jest dokładnie ustawiona. Ta sztuczna inteligencja umożliwia mu również dobór odpowiedniego chwytaka do obrabianego przedmiotu. Oszczędza to pracownikom konieczności programowania robota dla każdego nowego detalu - ważny argument ze względu na różnorodność części w firmach zajmujących się cięciem laserowym lub płomieniowym.