Jeśli blacha jest zbyt gruba dla laserów, nożyc gilotynowych i narzędzi do wykrawania, pomoże ogień i płomień. Dzięki dużej energii cięcie płomieniowe może poradzić sobie również z materiałami o grubości, przy której zawodzą inne procesy. Ale wtedy detale wymagają odpowiedniej obróbki końcowej.
Poprzez cięcie płomieniowe lub wypalanie określa się zwykle cięcie płomieniem tlenowo- paliwowym lub cięcie autogeniczne. Palnik do cięcia podgrzewa stal płomieniem, aż osiągnie temperaturę zapłonu. Stal spala się z dostarczonym tlenem, a ciepło z procesu spalania z kolei podgrzewa leżący pod nią materiał do temperatury zapłonu. Dzięki temu proces może przebiegać autogenicznie, czyli automatycznie, także w głębszych warstwach materiału. Tlenek żelaza ze spalania staje się rzadki i wydmuchiwany jest ze złącza wraz z tlenem tnącym.
.
Cięcie autogeniczne stosuje się do stali niestopowych i niskostopowych o średnich i dużych grubościach blach. Jest ono również popularne ze względu na swoją opłacalność w przypadku blach o grubości od 50 milimetrów; powyżej 250 milimetrów nie ma obecnie alternatywy. Jednak proces ten jest nieodpowiedni dla stali wysokostopowych i wielu innych materiałów.
Wysoki pobór energii pozostawia dodatkowo wyraźne ślady na wypalanych częściach. Istnieją dwa rodzaje niepożądanych pozostałości: szlaka i zadziory.
Szlaka składa się ze zestalonego tlenku żelaza. Przykleja się mniej lub bardziej mocno do przedmiotu obrabianego i można ją stosunkowo łatwo zbić. Niektóre z tych czynności można wykonać ręcznie, ale wiąże się to z pewnymi niebezpieczeństwami. Ponieważ podczas strącania pozostałości szlaki mogą odskakiwać w niekontrolowany sposób. Dlatego pracownicy potrzebują do tego odzieży ochronnej. Ponadto w celu usunięcia szlaki obrabiane detale należy obracać, ponieważ zawsze tworzy się ona na spodniej stronie wypalanych części. Istnieje zatem pewne ryzyko wypadku, zwłaszcza w przypadku dużych i ciężkich części.
Bezpieczniej i szybciej można usuwać szlakę za pomocą gratowarki z młotkiem do szlaki. Wypalane części można włożyć do tej maszyny tak, jak zostały przecięte. Narzędzia młotkowe wyposażone w specjalne piny szybko i niezawodnie strącają szlakę.
Oprócz szlaki podczas cięcia płomieniowego powstają również zadziory. To stopiona stal, która uciekła krawędzi cięcia wraz ze szlaką. Jednak w przeciwieństwie do szlaki, zadziory mocno przylegają do obrabianego przedmiotu. Ze względu na duży wkład energetyczny mogą one osiągać rozmiary kilku milimetrów. Z tego powodu detale cięte płomieniowo wymagają odpowiednio wydajnych maszyn do gratowania. Najczęściej wyposażone są one w taśmy szlifierskie i walce szlifierskie. Szczotki występujące w dalszym zespole maszyny są używane potem do zaokrąglania wewnętrznych i zewnętrznych krawędzi, a także do usuwania mniejszych zadziorów wtórnych.
Szlaka i zadziory mogą zostać usunięte z wypalonej części w jednym procesie dzięki odpowiedniej maszynie do gratowania. Specjalny młot żużlowy najpierw usuwa szlakę i nieco łatwiej przylegający zadzior, a następnie jednostka szlifująca usuwa pozostałości na powierzchni wypalanej części. Krawędzie są zaokrąglane za pomocą dolnych jednostek zaokrąglających. Obrobione w ten sposób z obu stron detale wypalane, mogą być od razu instalowane lub używane w dowolnej sytuacji.